Projekty NCN oraz MEiN
Projekt naukowy SKN/SP/570048/2023 finansowany przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego, kwota dofinansowania 1 000 000,00 zł, termin realizacji: 2024-2027, kierownik: dr Justyna Kuśmierczyk
"Trening w warunkach hipoksji normobarycznej jako czynnik wspomagający farmakoterapię depresji"
Depresja to choroba występująca powszechnie na całym świecie, na którą według szacunków Światowej Organizacji Zdrowia cierpi 3,8% światowej populacji, w tym 5% dorosłych (4% mężczyzn i 6% kobiet), zatem dotyka ona dwa razy częściej kobiety niż mężczyzn. U pacjentów chorujących na depresję występują takie objawy jak: spadek nastroju, brak zainteresowań i odczuwania przyjemności, spadek energii, poczucia własnej wartości, zaburzenia snu i apetytu, obwinianie się za wszelakie niepowodzenia. Towarzyszyć jej mogą zaburzenia koncentracji czy lęk, a objawy te mogą mieć różne nasilenie. Co więcej, depresja jest uznawana za czynnik ryzyka rozwoju wielu chorób somatycznych, takich jak zaburzenia sercowo-naczyniowe, cukrzyca typu 2, choroby neurodegeneracyjne, co sprawia, że koszty leczenia jej i jej skutków stale rosną.
Projekt naukowy SKN/SP/570048/2023 finansowany przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego, kwota dofinansowania 50 250,00 zł, termin realizacji 2023-2024, kierownik dr hab. Tomasz Pałka, prof. AWF w ramach programu Studenckie Koła Naukowe Tworzą Innowacje
„Wpływ treningu fizycznego w hipoksji normobarycznej na zaburzenia równowagi prooksydacyjno – antyoksydacyjnej oraz stopień uszkodzenia jelit u młodych nietrenujących mężczyzn”
Trening w warunkach hipoksji stał się̨ powszechnie stosowaną metodą w celu poprawy efektywności tradycyjnych form treningowych. Pierwszą formą treningu wysokogórskiego były obozy organizowane na poziomie 1500-2500m. Sportowcy przez cały okres trwania obozu przebywali i trenowali na tej samej wysokości- model „live high- train high” (LHTH). Aktualnie dzięki możliwości tworzenia sztucznych warunków wysokogórskich za pomocą normobarycznych pomieszczeń́ hipoksyjnych zostały opracowane nowe modele treningowe: „live high- train low” (LHTL) i „live low- train high” (LLTH). Bazują̨ one na wykonywaniu treningu lub przebywaniu w warunkach hipoksji normobarycznej na symulowanej wysokości 2000-3000m. Stałe przebywanie na dużej wysokości w modelu LHTH utrudniało utrzymanie intensywności treningowej i niosło za sobą ryzyko spodku formy po powrocie do warunków normoksji. Wykorzystanie hipoksyjnych pomieszczeń eliminuje te ograniczenia, dlatego też w projekcie zostaną wykorzystane modele LHTL i LLTH.
Projekt naukowy SKN/SP/569101/2023 finansowany przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego, kwota dofinansowania 49 500,00 zł, termin realizacji 2023-2024 , kierownik dr Aleksandra Filip-Stachnik w ramach programu Studenckie Koła Naukowe Tworzą Innowacje
„Wpływ stosowania kąpieli w saunie na sen, nastrój i poziom stresu”
Sen jest coraz częściej uznawany za kluczowy element warunkujący zdrowie zarówno psychiczne, jak i fizyczne. Prawidłowy, zdrowy sen charakteryzuje się m.in. odpowiednią długością, dobrą jakością czy prawidłowym okresem występowania (Buysse 2014; Chaput i Shiau 2019). Co ciekawe, niewystarczająca ilość snu stała się istotnym problemem zdrowia publicznego w wielu krajach; podaje się, że nawet od 10 do 30% dorosłych cierpi na bezsenność i inne zaburzenia związane ze snem (Liu i wsp. 2016; Chaput i wsp. 2017). Badania przeprowadzone na przestrzeni ostatnich lat wykazują, iż jego nieprawidłowa ilość i jakość przyczyniają się do stopniowego pogorszenia zdrowia, a w konsekwencji zwiększenia ryzyka wystąpienia poważnych chorób obejmujących układ krążenia, otyłość, cukrzycę typu II, nowotwory czy depresję (Dew i wsp. 2003 , Kripke i wsp. 2002 , Mallon i wsp. 2002 , Vgontzzas i wsp. 2013). Zaburzenia snu mogą także determinować nastrój, samopoczucie oraz poziom stresu i/lub zmęczenia (Triantafillou i wsp. 2019; Hu i wsp. 2020). Dodatkowo, literatura wskazuje, iż niewystarczająca ilość i nieodpowiednia jakość snu może nie tylko niekorzystnie wpływać na zdrowie, ale również prowadzić do pogorszonej sprawności psychomotorycznej, zmniejszonej wydajności i błędów popełnianych w pracy czy zwiększonego ryzyka wypadków samochodowych (Institute of Medicine; Committee on Sleep Medicine and Research 2006). Większość światowych organizacji zajmujących się snem rekomenduje 7–9 godzin snu dziennie dla dorosłych (w wieku 18–64 lat) i 7–8 godzin dla osób starszych (w wieku ≥ 65 lat) (Hirshkowitz i wsp. 2015). Mimo to, aktualne doniesienia wyraźnie wskazują, że nawet jeden na trzech dorosłych nie śpi wystarczająco długo (Chattu i wsp. 2018). Biorąc pod uwagę dużą liczbę dowodów łączących czas i jakość snu z szeregiem konsekwencji zdrowotnych o charakterze długo i krótkoterminowym, poszukiwanie łatwo dostępnych metod wspierających sen stanowi istotne wyzwanie dla zdrowia publicznego (Chaput i wsp 2019).
